ZESTAW – BUDOWANIE część 3

Skończyliśmy na bardzo ważnym temacie, czyli parametrach budowanego zestawu, pod określone warunki. Omówmy teraz szczegółowo ten ważny temat, gdyż wielu z początkujących zaczyna właśnie od bata, czyli prawidłowo mówiąc – połowu wędką z pełnym zestawem. Jako zawodnik posiadałem po dwa baty, w długości 6/8/10 metrów.  Do tych batów, posiadałem spławiki w gramaturach od 1 do 5 gram. Było to wystarczające do połowu w każdych warunkach pogodowych oraz wszystkimi długościami wędek. Stosowane żyłki w większości budowanych zestawów mieściły się w zakresie pomiędzy 0,12 mm a 0,16 mm. Bat nie był traktowany w moim wędkarstwie jako podstawowa metoda. Stosowałem jedynie w celach taktycznych. W jednych przypadkach, jako metodę dającą mi ucieczkę z linii nęcenia innych zawodników ( na kanale Szymońskim), gdy jedni łowili 13 metrowymi tyczkami, ja czasami, w określonych warunkach uciekałem 10 metrowym kijem, na dystans 16 metrów, na tak zwany garb , który występuje na tym kanale. Na tym garbie najczęściej gromadziły się leszcze, którymi budowało się wynik. Innym przypadkiem było przyśpieszenie odławiania ryb. Stosowałem tę metodę połowu, gdy dobrze biorące ryby nie były zbyt duże i hol kończył się tak zwanym podebraniem na ,,klatę”. W tym przypadku metoda pełnym zestawem była szybsza od tyczki z zestawem skróconym. W pierwszym opisywanym przypadku wiedziałem, że  inni zawodnicy łowiący tyczką  nie dostaną porządnych rybek , dających wysoki wynik.  W drugim przypadku , stosowanym tylko, gdy ryby pewnie pobierały przynętę i były drobne, wykorzystywałem szybkość połowu batem. Przy łowieniu leszczy, dużych płoci, jazi i kleni, polecam stosowanie spławików z plastikową antenką , które po przez minimalną wyporność opóźniają sygnalizację brania i  nasza reakcje.

Natomiast podczas połowu drobnych ryb ja i żerujących delikatnie zalecam stosowanie spławików z antenką z włókna szklanego. Takie spławiki sygnalizują dużo szybciej, oraz pokazują najdelikatniejsze brania.

Obciążenie na zestawach do bata, powinno być jak najmniej ,,konfliktowe”- co to oznacza. Nie powinno powodować zagrożenia splątania zestawu. Im niej śrucin tym lepiej. Ideałem jest zastosowanie jednej oliwki, zablokowanej wewnątrz amortyzatorem gumowym, oraz jednej śruciny przy pętelce przyponowej. Na poniższych diagramach, w sposób czytelny i zrozumiały przedstawiłem zasadę budowania obciążenia.

Przy tradycyjnym połowie proponuję obciążenie nr 1. Jego alternatywą jest diagram nr 2 , zbudowany na śrucinach. Diagram nr 3 polecam szczególnie podczas szybkościowego połowu, w sytuacji,  gdy ryby bardzo dobrze i pewnie pobierają przynętę. Diagram nr 4 proponuję stosować w sytuacjach słabego żerowania lub trudnego łowiska.

Stosowane przypony powinny zawierać się w długościach 15 cm przy połowie płoci, krąpi, małych leszczyków, 20 cm przy połowie kleni, jazi, linów, karpi i leszczy z toni . Odstępstwem od tych długości jest, przypon 10 cm gdy bardzo dobrze żerują drobne ryby i łowimy szybkościowo. Kolejnym odstępstwem jest przypon 30 cm gdy łowimy batem leszcze z przynętą leżąca na dnie. Teraz o błędach obserwowanych u większości zawodników  korzystających z bata. Stosują go (mijając tych którzy nie maja tyczki) zbyt rzadko, bez zastanowienia się czasami czy jego szybkość nie będzie lepsza od precyzyjności tyczki. W większości przypadków obciążenie jest zbudowane ze śrucin, zamiast jednej łezki i śruciny informacyjnej. Obciążenie jest nie precyzyjnie zbudowane. Zestawy są zbyt długie (długość dobieramy do elastyczności wędki oraz wielkości odławianych ryb).

Tyle nauki, reszta to praktyka i studiowanie moich wykładów.

Kolejny temat to będą zestawy do tyczki.

Ciąg dalszy nastąpi …………….